ΤΟ ΜΟΛΥΒΕΝΙΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙ

Προχθες...γυρνούσα σπίτι απο τη δουλειά


Δεν ήμουν καθόλου καλά..



είπα μέσα μου θεε μου στείλε ένα σημάδι οτι όλα θα πάνε καλά...



Καθε μέρα που γυρνάω περπατάω πέντε λεπτα από το μετρό για να πάω σπίτι.μέσα σε αυτά τα λεπτά είναι που μου κατεβαίζουν οι πιο περίεργες...ωραίες ιδέες...
Προχθες όμως δεν είχα κουράγιο..

ολα ήταν μαύρα..


περπατούσα και ζήταγα κάτι..

και ήρθε... πάντα έρχεται

το θέμα είναι αν εμείς τα βλέπουμε...


στη γωνία του δρόμου ήταν κάτι πεσμένο...



αμέσως το καταλαβα...οτι είχε μείνει εκεί για μένα!

ενα στρατιωτάκι στη βάση του με το όπλο του ανα χείρας..ενα παιχνιδάκι κάποιου αγοριού...

θα μπορούσα να το αφήσω


το κράτησα όμως και αυτήν την στιγμή είναι απέναντι μου και με κοιτά


δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά μου επιβεβαιωσε κάτι πολύ σημαντικό για μένα..
ήταν ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ...

Αυτο που μετράει είναι ο αγώνας..όλοι πολεμιστές είμαστε..όλοι πολεμάμε για κάτι..


και αν είναι να πέσουμε... θα πέσουμε στον αγώνα....


κάπως καλύτερα σημερα έτσι?


καλημέρα!