Για άλλη μια φορά αποφάσισα οτι δεν ειναι και κακό που κρατάω τσίχλες από πρώτα φιλιά, ραβασάκια συμμαθητών, σφυρίχτρες από την κατασκήνωση, και κάρτες παιδικών παππουτσιών...


Κάποιος κάποτε μου χε πει οτι μια μέρα θα βαρεθείς και θα τα πετάξεις...θα δεις οτι είναι ανούσιο....



Μπορεί...

Μπορει όμως αυτό το κουτί, με όλα αυτά τα μικροπραγματάκια...να είναι και η καλύτερη κληρονομιά που μετά από πολλά πολλά χρόνια θα αφήσω πίσω μου...