θα σου πω...
αγαπω τις ημέρες απραξίας
αγαπώ να με βλέπω να μεγαλώνω και γίνομαι ολο και πιο πολύ αυτό που θέλω να γίνω
αγαπώ να ταξιδεύω με αεροπλάνα, πλοία και τρένα και οτέ να μην με νοιάζει το ταξίδι αλλά πάντα...ο προορισμός
αγαπώ τα γεματα Σαββατοκύριακα και την γλυκιά κούραση της εβδομάδας
αγαπώ τα καθαρά, μοσχομυριστά σεντόνια και τα πολύχρωμα λουλούδια
αγαπώ το παιδικό μου δωμάτιο
αγαπώ τις στιγμές που κάποιος ή κάτι με εμπνέει
αγαπώ τις ατάκες από παλιές ταινίες
αγαπώ τους ανθρώπους που με μεγάλωσαν
*********
αγαπώ να κοιμάμαι και να ακούω την βροχή
και αφου σου απάντησα να σου πω ακόμα...οτι
δεν αγαπώ το πρωινο ξύπνημα
δεν αγαπώ τους αποχωρισμούς
δεν αγαπώ τους ορθολογιστές
δεν αγαπώ την τεχνολογία
δεν αγαπώ τα μαθηματικά
δεν αγαπώ τις φακές
δεν αγαπώ τα στυλό με λεπτή μύτη
δεν αγαπώ τα πλαστικά λουλούδια
δεν αγαπώ τον χειμώνα αλλά ουτε και την άνοιξη
δεν αγαπώ τις Δευτέρες αλλά ούτε και τις Κυριακές..
εσυ?
Δεν αγαπώ που οι άνθρωποι που αγαπώ είναι πάντα μακριά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ.
ΔΕΝ ΧΑΝΕΣΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ρούχα μαύρα και στενά.
Το σώμα στημένο και προκλητικό.
Το μάτι άπληστο και μ'ερημιάς σκιά.
Το ύφος επίτηδες βαρύ.
Κι΄όλα αυτά γιατί;
Αλυσίδες αόρατες, μα αλυσίδες γερές, δένουν. σφίγγουν πνίγουν.
Δώσε ζωή.
Έλα εσύ.
Το θέλεις, ξέρεις, μα αργείς.
Ως να΄ρθεις πονάς, φοβάσαι να καείς.
Το θες, μα μπορείς;
Γιά πες γι'αυτό;
Μεγάλο κακό, τόσο καιρό!
Και τώρα κοίτα το σκηνικό.
Κενό.
Ήχος δίχως φως. Κορμί με δίχως ψυχή.
Το πενάκι μικρό βιαστικά κυλά, σα να'ναι
τη μοναξιά να πάρει μακριά.
Να φύγει, να χαθεί.
Μόνο που εδώ μένει πιστά ο φόβος με την μοναξιά.
Δυό άλογα ζευκτά και συ ζυγός, να 'νώνεις τα δυό.
Λες σαν δεν μείνεις μόνος, θα χαθείς στον κόσμο.
Μα, δεν χάνεσαι στην αγάπη ...
30/12/1981
Δημήτριος Όρος