ακαταστασία μυαλού...στη Μ.

Το μόνο πρόβλημα είναι τα βράδια
όταν σκέφτομαι οτε με αφήνεις απ'εξω
Μια σύντομη λέξη, μικρό μου, αγάπη μου.
Μην με ξεχνάς.....

Σιμόν ντε Μποβουάρ στον Ζαν Πόλ Σαρτρ

ακου τι έγραψε η Σιμόν στον Αμερικάνο εραστή της Νέλσον 'Ολγκριν....ο λόγος που δεν θα μπορούσε να του δοθεί ποτέ ολοκληρωτικά....

Δεν θα μπορούσα να σ αγαπήσω, να σε ποθήσω και να σε λαχταρήσψ περισσότερο από οτι κάνω τώρα.Ισως να το ξέρεις. Όμως αυτό που πρέπει επίσης να μάθεις και μπορεί να ακουστεί αλαζονικό, είναι το πόσο πολύ με χρειάζεται ο Σαρτρ. Στην πραγματικότητα είναι πολύ μόνος και βασανίζεται μέσα του, είναι ανήσυχος και εγώ είμαι ο μοναδικός πραγματικός του φίλος, ο μοναδικός άνθρωπος που τον καταλαβαίνει, που μπορεί να τον βοηθήσει, να δουλέψει μαζίτου, να του δώσει λίγη γαλήνη και ισορροπία.Εδω και είκοσι χρόνια μου έδειξε πως να ζω, μου έδειξε τον τρόπο να βρω τον εαυτό μου, θυσίασε πολλά για εμένα...δεν θα μπορούσα να τον εγκαταλέιψω.Θα μπορούσα να τον αφήσω για κάποια διαστήματα, περισσότερο ή λιγότερο μεγάλα αλλά δεν θα μπορούσα να δεσμεύσω ολόκλρη τη ζωή μου για κάποιον άλλο.


Αυτο ήθελα να διαβάσεις...

Σχετικά με την δικιά μου "ακαταστασία" δεν ξέρω τι πω..
Το παθαίνω συχνά, όταν δίνω τον χρόνο στον εαυτό μου να σκεφτεί.
Μετά-και αυτό είναι που με λυπεί περισσότερο-με ρουφάει πάλι η "νοικοκυροσύνη" μου.
η απόλυτη τάξη στο μυαλό, στη δουλειά, στο σπίτι...παντου.
ίσως μόνο να μου λείπει χρόνος, ίσως να έχω βγεί στο κυνήγι των απωθημένων και να μην το ξέρω πάλι...γέμισα κόκκινες γραμμές.
Γυρεύω κριτικές, καλές γνώμες..το άσπρο και το μαύρο.
ποτε το γκρι...που όπως πολύ πετυχημένα είχα πεί ...το γκρι είναι το καλύτερο!
και φέτος θα φορεθεί πολύ!

ανασφάλεια...εξάρτηση...ανακατωσούρα...

μας χρειάζονατι 2 ποτήρια, κρασι,ένα κερί ή ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο με φωτάκια αναμένα, φούτερ και κολάν με χοντρές κάλτσες,μοκέτα και 2-3 μαξιλάρια,μουσική όχι απαραίτητα,και φυσική παρουσία πάνω από όλα...


"η πόιηση είναι πίδακας αίματος
δεν υπάρχει τρόπς να σταματήσει..."

Σίλβια Πλαθ


από σήμερα ο μονομάχος έχει παρέα..ένα μαύρο κακάσχημο χρυσόψαρο..που τρέχει γυρω γυρω από την γυάλα...

και πολύ του την σπάει...

προβλέπω κυνηγητό για απόψε..

εκεί που καθόταν ησυχός άρχισε τα ζόρικα.

μ 'άρεσει αυτό το ψάρι.έχει χαρακτήρα πολύ δυναμικό...

αυριο θα χωρίσω όμως γιατί ...θα έχουν άδοξο τέλος!



Καληνύχτα σας.!όταν έρχεται δεν φεύγει..αλλάδεν έρχεται συχνά!

η έμπνευση..

θα το λύσω στα προσεχώς το θέμα μου!