5.8.11

Καλοκαίρι 2011-ένα περίεργο καλοκαίρι...

Η κατάσταση είναι ιδια από τα βάθη του χρόνου.
Θα συνεχίσει να είναι ίδια.
Οι ειδήσεις και οι συνήθειες, οι έρωτες και οι ελπίδες.
Μια μόνο αλλαγή μπορούμε: Να γίνουμε ξανά η πρώτη γενιά του ανθρώπου. 
Όλα καινούρια και εμείς άβγαλτοι.

Πρίν φτάσουμε τη στάση πληρωμών, ας κάνουμε μια στάση ζωής.
Να έρθουν τα πράγματα στο πραγματικό τους ύψος.

Έχει αποδειχθεί οτι είναι εφικτό το ακατόρθωτο.
Πώς γίνεται να είναι ανέφικτο το αυτονόητο;

Η αισθητική πρέπει να επιστρέψει στην μήτρα της, την ανάγκη.

Ο φείλω να ομολογήσω οτι την λέξη, που εμποδίζει τη ροή της πρότασης, συνηθίζω να την σβήνω.  Ας είναι και χρυσός.

Έιμαστε όλοι μια δόση από τα πάντα.


Τα σπίτια και οι παρέες γεμίζουν.
Οι μοναξίες μένουν ακατοίκητες.

Δεν είναι οτι έχουμε αράξει στην άμμο και βλέπουμε τα κύμματα να σκάνε, μέχρι απαλά να κλείσουμε τα μάτια.
Είναι οτι έχουμε λερώσει ανεπανόρθωτα την παραλία και ξαπλώνουμε έχοντας μυτερά κενά στην πλάτη.


Δεν αρκεί να πείς οτι είσαι χαρούμενος για να μιλήσεις για τη χαρά. Μην πεις τίποτα. 

Η ευαισθησια είναι επικίνδυνη για τους ευαίσθητους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου