Μήνυμα ελπίδας!

ΘΑ πΑΣ ΚΑΛΑ.ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ....

τα πιο ωραία κοπλιμέντα τα πιο διαφορετικά και ανθρώπινα απο ανθρωπους αγνωστους που βρέθηκαν στον ίδιο όμως δρόμο με σένα.

Στα μπλε καθίσματα του μετρό...μια Δευτέρα μεσημέρι...

ισως και κάπου αλλού...για περισσότερο καιρό...

τυχαίο;δεν νομίζω

Και επειδή δεν είμαι η μόνη που κρατάει διάφορα χαρτάκια....
Να και μια ζωγραφιά....που μου έδωσε ο Δ.
σε ευχαριστω που μαζευεις τις αναμνησεις μου

Για άλλη μια φορά αποφάσισα οτι δεν ειναι και κακό που κρατάω τσίχλες από πρώτα φιλιά, ραβασάκια συμμαθητών, σφυρίχτρες από την κατασκήνωση, και κάρτες παιδικών παππουτσιών...


Κάποιος κάποτε μου χε πει οτι μια μέρα θα βαρεθείς και θα τα πετάξεις...θα δεις οτι είναι ανούσιο....



Μπορεί...

Μπορει όμως αυτό το κουτί, με όλα αυτά τα μικροπραγματάκια...να είναι και η καλύτερη κληρονομιά που μετά από πολλά πολλά χρόνια θα αφήσω πίσω μου...

Η δουλειά μου

"Mια χαρά ειναι. Αυτή ειναι η δουλειά σου."


Αρκει αυτό. Και σε ευχαριστώ.

σκέψεις...μιας ημέρας και δύο λεπτών...

Μια κουκουβάγια κάθησε στο μπαλκόνι μου..
ονειρευτηκα τον παππού μου...
ξύπνησα, ντύθηκα , έβαλα παππούτσια και αμέσως ξεντύθηκα και έπεσα για ύπνο..
ξενύχτησα γράφοντας...
άκουσα αντάρτικα τραγούδια...
χάρηκα...
δεν έλαβα κανένα μήνυμα..
είπα δεν θα τελείωσεις μέρα..
είπα φτάσε αύριο βράδυ...
πήγε Τετάρτη...
ακόμα ξύπνια...

++++++


η κουκουβάγια με φοβήθηκε...
τον παππού να πάρω ένα τηλέφωνο
θα κοιμηθώ μακάρια
που έμπνευση, με το σταγονόμετρο
δεν ακούω πια,βουίζω
μετά συμμαζεύομαι πάλι
δεν πειράζει, αυριο
είπα και όμως αλλή μια νική
είπα ...λές να κερδίσω και τον πόλεμο
πήγε Τετάρτη
ακόμα ξύπνια.

ώρα καλή στην πρύμνη σου και αέρα στα πιάνια σου...
και ούτε πουλί πετούμενο να μην βρεθεί μπροστά σου.....

δέκα αγάπες...

θα σου πω...




αγαπω τις ημέρες απραξίας

αγαπώ να με βλέπω να μεγαλώνω και γίνομαι ολο και πιο πολύ αυτό που θέλω να γίνω

αγαπώ να ταξιδεύω με αεροπλάνα, πλοία και τρένα και οτέ να μην με νοιάζει το ταξίδι αλλά πάντα...ο προορισμός

αγαπώ τα γεματα Σαββατοκύριακα και την γλυκιά κούραση της εβδομάδας

αγαπώ τα καθαρά, μοσχομυριστά σεντόνια και τα πολύχρωμα λουλούδια

αγαπώ το παιδικό μου δωμάτιο

αγαπώ τις στιγμές που κάποιος ή κάτι με εμπνέει

αγαπώ τις ατάκες από παλιές ταινίες

αγαπώ τους ανθρώπους που με μεγάλωσαν

*********

αγαπώ να κοιμάμαι και να ακούω την βροχή


και αφου σου απάντησα να σου πω ακόμα...οτι


δεν αγαπώ το πρωινο ξύπνημα

δεν αγαπώ τους αποχωρισμούς

δεν αγαπώ τους ορθολογιστές

δεν αγαπώ την τεχνολογία

δεν αγαπώ τα μαθηματικά

δεν αγαπώ τις φακές

δεν αγαπώ τα στυλό με λεπτή μύτη

δεν αγαπώ τα πλαστικά λουλούδια

δεν αγαπώ τον χειμώνα αλλά ουτε και την άνοιξη

δεν αγαπώ τις Δευτέρες αλλά ούτε και τις Κυριακές..


εσυ?

άλλη μια ευχή

Kάλη τύχη..

Ξανακάνω την ευχή μου...αυτή τη φορά για μένα..να πιάσει...



*******************

ΤΟ ΜΟΛΥΒΕΝΙΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙ

Προχθες...γυρνούσα σπίτι απο τη δουλειά


Δεν ήμουν καθόλου καλά..



είπα μέσα μου θεε μου στείλε ένα σημάδι οτι όλα θα πάνε καλά...



Καθε μέρα που γυρνάω περπατάω πέντε λεπτα από το μετρό για να πάω σπίτι.μέσα σε αυτά τα λεπτά είναι που μου κατεβαίζουν οι πιο περίεργες...ωραίες ιδέες...
Προχθες όμως δεν είχα κουράγιο..

ολα ήταν μαύρα..


περπατούσα και ζήταγα κάτι..

και ήρθε... πάντα έρχεται

το θέμα είναι αν εμείς τα βλέπουμε...


στη γωνία του δρόμου ήταν κάτι πεσμένο...



αμέσως το καταλαβα...οτι είχε μείνει εκεί για μένα!

ενα στρατιωτάκι στη βάση του με το όπλο του ανα χείρας..ενα παιχνιδάκι κάποιου αγοριού...

θα μπορούσα να το αφήσω


το κράτησα όμως και αυτήν την στιγμή είναι απέναντι μου και με κοιτά


δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά μου επιβεβαιωσε κάτι πολύ σημαντικό για μένα..
ήταν ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ...

Αυτο που μετράει είναι ο αγώνας..όλοι πολεμιστές είμαστε..όλοι πολεμάμε για κάτι..


και αν είναι να πέσουμε... θα πέσουμε στον αγώνα....


κάπως καλύτερα σημερα έτσι?


καλημέρα!

σαββατιανες ιεροτελεστίες....

Το Σαββατο....

ομορφη μέρα,,,,

το πρωινο χαλαρότερο...

συνήθως με μουσική και καφέ και κάτι για το στομάχι...

μετά...

ψώνια εβδομάδας...

"ξενιτεμένες" λαικές, μπιχλιμπίδια, απορρυπαντικά και χαρτικά...


απογευματάκι..


χουζούρι.. και καφές με φίλους ή και τεμπελιό μονάχος

βραδάκι..έξοδος...

ποτό, ζαλάδα,χοτ-ντογκ...ή ποπ-κόρν

τα σάββατα...δεν έχουν την χαρά της παρασκευής αλλά ουτε και την λύπη της κυριακής..

ειναι ωραία τα Σάββατα γιατί ισορροπούν την εβδομάδα μας....


είναι σήμειο συνάντησης με οικείους και ξένους


τα χρειάζομαι τα σάββατα-να βάλω τάξη στο μυαλό-να κάνω α-ταξίες..


να σπαταλήσω τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα, όπως μου κάνει κέφι!

να κάνω το σπίτι, σπιτάκι

και εμένα...πιο εμένα...

ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ...

γκαρσόν, 1 ακόμα Σάββατο παρακαλώ!ήταν απολαυστικότατο...αλλά δεν χόρτασα!

οσο υπάρχει ουρανός μη φοβάσαι.....

Πες ότι είδα μια λάμψη

Πες μ' οδήγησε μια αστραπή

Κι όλα γύρω μου έχουν αλλάξει

Κι απ' το τέλος γυρνώ στην αρχή

Πες μ' οδήγησε μια αστραπή


Όπου κι αν πας να θυμάσαι

Όσο υπάρχει ουρανός να πετάς


Όσο υπάρχει ζωή μη φοβάσαι

Θα 'χεις λόγο για να ξεκινάς

Όσο υπάρχει ουρανός να πετάς


Όταν μου φεύγει το θάρρος

Σε θυμάμαι να χαμογελάς

Το χαμόγελο γίνεται φάρος

Και τη βάρκα μου εσύ οδηγάς

Σε θυμάμαι να χαμογελάς

κατάκοπος μα τόσο ευτυχης

ωραίες, γεμάτες ημέρες....


Δεν νομίζω να υπάρχει ωραιοτερο συναίσθημα απο το να γυρίζεις το βράδυ σπίτι σου από τη δουλειά κατάκοπος αλλά και τόσο γεμάτος....

Να κάνεις τον απολογισμό της ημέρας και να λές "να,έβαλα ένα ακόμα λιθαράκισήμερα στο δικό μου-καταδικό μου οικοδόμημα"

Αυτή η ωραια κουράση, η παραγωγική είναι και η χαρά της ζωής..

Ακόμα και ο ύπνος είναι πιο γλυκος τις γέματες μέρες της ζωής μας...

καληνύχτα κυρίες και κύριοι..